Stanowisko Polskiego Towarzystwa Fotowoltaiki w sprawie Ustawy o OZE.
Polskie Towarzystwo Fotowoltaiki wierzy, że nadchodzi historyczna chwila wprowadzenia w Polsce najbardziej efektywnego mechanizmu wsparcia rozwoju fotowoltaiki, jakim jest taryfa stała. PTPV walczyło o nią od 2004 r. Powstało wówczas opublikowane wspólne stanowisko europejskich stowarzyszeń przemysłu fotowoltaicznego dotyczące taryfy stałej. W roku 2009, kiedy rząd polski opracowywał „Krajowy Plan Działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych”, PTPV domagało się wprowadzenia taryfy stałej i ustanowienia celu 1800 MW mocy zainstalowanej w roku 2020, co miało odpowiadać 1 proc. pokrycia zapotrzebowania na energię elektryczną oraz rozpoczęcia programu badawczo-rozwojowego dotyczącego perspektywicznych ogniw fotowoltaicznych. Niestety „perspektywicznie” myślący politycy i ich doradcy wpisali 2 MW jako cel do 2020 r. wskazując, że PV nadaje się jedynie dla zasilania oświetlenia znaków drogowych, itp.
PTPV konsekwentnie domaga się od 10 lat wprowadzenia taryfy stałej, biorąc aktywny udział w pracach nad Ustawą o OZE. Powstały wówczas sprzyjające rozwojowi fotowoltaiki propozycje.
Wszelkie dotychczasowe doświadczenia światowe jasno dowodzą, iż taryfa stała jest jak dotąd najskuteczniejszą metodą wspierania najbardziej przyszłościowych i ekologicznych odnawialnych źródeł energii, szczególnie w sektorze małych systemów PV. Ogromną zaletą rozwoju systemów prosumenckich jest pobudzenie inicjatyw obywatelskich, tworzenie miejsc pracy nie tylko w sektorze fotowoltaiki, ale również w sektorze optoelektroniki i mikroelektroniki, informatyki i telekomunikacji oraz zwiększanie bezpieczeństwa energetycznego. Odrzucenie sprawdzonego, stosowanego w 75 krajach i regionach tego mechanizmu wsparcia byłoby błędem.
Pozytywnie oceniamy plany Rządu stworzenia programów dedykowanych wsparciu inwestycyjnemu dla powstawania nowych mocy w mikroenergetyce, np. NFOŚiGW, WFOŚiGW, programy operacyjne, GIS (System Zielonych Inwestycji). Instrumenty te są istotne z tego względu, że umożliwiają zainicjowanie rozwoju rynku, ale nie zastąpią systemowego mechanizmu wsparcia. Jeśli chcemy, żeby ten segment rynku się rozwijał, to tylko przewidywalny, stabilny i przejrzysty oraz zapewniający zysk mechanizm wsparcia energii odnawialnej zachęci do inwestowania w sektor OZE.
Od kilku lat na całym świecie mamy do czynienia z niezwykle dynamicznym rozwojem technik solarnych. Państwa, które już teraz zrozumieją doniosłość i przyszłościowy charakter tego sektora energetyki, skorzystają najwięcej. Polska powinna być wśród nich. Dlatego domagamy się uwzględnienia w planowaniu strategicznym polskiej polityki energetycznej realnego potencjału energetyki słonecznej, ustanowienia konkretnego celu 1,8 GW (1% zużycia energii elektrycznej = 1,6 TWh) zainstalowanej mocy PV w roku 2020 i 20 GW w 2030 oraz uruchomienie programu badawczo-rozwojowego nad przyszłościowymi technologiami ogniw fotowoltaicznych i magazynowaniem energii.
Ustawa wprowadza w życie mechanizm aukcyjny, który jest najgorszym z możliwych. Mechanizm aukcji próbowano wdrożyć bez skutku w kilku krajach i za każdym razem mechanizm ten nie sprawdzał się. Najbardziej jaskrawym przykładem takiego fiaska są doświadczenia Wielkiej Brytanii i Holandii. Mechanizm aukcyjny spowoduje, że rozwój OZE będzie się opierać wyłącznie na najtańszej technologii. Mechanizm ten zaniedbuje dynamiczny rozwój sprawności urządzeń i nowoczesne rozwiązania techniczne, które w średnim i długim okresie zmniejszają ogólny koszt systemu. Przy takim podejściu gubi się szanse na rozwój krajowego przemysłu OZE.
Uchwalenie Ustawy o OZE z poprawkami dotyczącymi wprowadzenia taryf stałych uważamy za niezbędne minimum rozwoju sektora energetyki rozproszonej.
Dr Stanisław M. Pietruszko, Prezes Zarządu Polskiego Towarzystwa Fotowoltaiki
Zaprenumeruj Rynek Elektryczny
